Twee jaar/ Two years
Twee jaar alweer, ik kan het gewoon bijna niet geloven dat het alweer twee jaar geleden is!
Nee, dit blog is pas net een jaar oud en ik borduur al iets langer dan die twee jaar.
Het is alweer twee jaar geleden dat de kinderen geboren werden. Men zegt dat de tijd snel gaat, dat je ervan moet genieten aangezien ze zo groot zijn. Ik dacht vaak dat dat wel mee zou vallen, maar de jaren zijn voorbij gevlogen! Het zijn geen kleine fragiele baby'tjes meer, het zijn al echt een stel peuters! Ze lopen, rennen, klimmen, willen alles zelluf doen en kletsen de oren van je hoofd.
Ik heb geen ervaring met hoe het is om moeder te zijn van een eenling, maar weet wel dat het fantastisch is om de moeder van een tweeling te mogen zijn! Ze zijn zo verschillend in uiterlijk en karakter, maar kunnen niet zonder elkaar. Het is zo ongelofelijk om te zien hoe ze elkaar troosten als de een verdrietig is, hoe makkelijk ze samen kunnen spelen en samen kunnen delen. Hoe ze steun bij elkaar zoeken als er iets spannends gebeurd. En toch, als ze een keer naar de crèche gaan hebben ze hun eigen vriendjes om mee te spelen. Ze moeten alleen wel in dezelfde ruimte blijven, anders is het feest...
Toen ik na mijn verlof weer aan het werk moest had ik het in het begin ontzettend moeilijk met het naar de oppas brengen van de kinderen. Ik heb het beste oppasadres wat er bestaat, maar ze waren nog zo klein... Ik voelde mij schuldig dat ik ze steeds weg moest brengen, maar verwachtte dat het makkelijker zou worden naarmate ze ouder werden, niets is minder waar. Aangezien ik veel in het weekend werk en regelmatig nachtdienst heb kunnen de kinderen niet naar de reguliere opvang, maar ze gaan naar opa en oma of naar hun tante. Zij zijn echt fantastisch! Zij zijn gek op de kinderen, en de kinderen op hen. Ondanks dat opa en oma al midden in de 70 zijn passen ze bijna dagelijks op verschillende kleinkinderen. Elk kleinkind heeft daar dan ook zijn/ haar eigen plekje. Ook bij onvoorziene omstandigheden zoals een dienst die uitloopt, of als ik ziek ben staan ze meteen weer klaar.
De afgelopen paar weken had ik vakantie. We zijn niet weggeweest, maar zijn gewoon lekker rustig als gezin thuis gebleven met zo nu en dan een dagje weg. We hebben ontzettend genoten van de rust! Nu is het 'normale leven' weer begonnen. Morgen mogen de kinderen alweer een nachtje uit logeren... Net samen hun koffertjes ingepakt. Gelukkig vinden zij het niet erg om naar opa en oma te gaan, dat maakt het iets makkelijker voor mama.
Two years
Two years already, I just can't believe it has been two years already!
No, I've only been keeping this blog for little over a year and I have been stitching a little longer than that.
It has been two years since the twins were born. It is said that time goes by fast, that you should enjoy it because it goes by so fast. I didn't believe it at first, but the years have flown by! They are no longer small fragile babies, they have really become toddlers allready! They walk, run, climb, want to do everything by themselfes and talk non stop.
I have no experience with what it is like to be the mother of a single child, but I do know that it is fantastic to be the mother of twins! They are so different in appearance and character, but cannot live without each other. It is so incredible to see how they comfort each other when one of them is sad, how easily they can play together and share together. How they seek support from each other when something exciting happens. And yet, once they go to the day care center, they have their own friends to play with. They just have to stay in the same room, otherwise...
After my leave ended I had to go back to work. In the beginning I found it extremely difficult to take them to the babysitter. I have the best sitters, but they were still so small ... I felt guilty that I had to go away all the time. I expected that it would become easier as they got older, but nothing could be further from the truth. Since I work a lot of weekends and have regular night shifts, the children cannot go to a regular daycare centre, but they go to my parents or my sister. They are really fantastic! They love the children and the children love them. Although my parents are already in their mid-70s, they look after different grandchildren almost every day. Every grandchild has his / her own room there. Even in the event of unforeseen circumstances such as a shift running late, or if I am sick, they are immediately available again.
The last couple of weeks I had vacation. We just stayed at home and had some nice and quiet time as a family. We really enjoyed the peace! Now the 'normal life' has started again. Tomorrow I'll take the children to my parents again for the night... We've just packed their bags together. Fortunately they don't mind going to their grandparents, that makes it a little easier on mom.
Nee, dit blog is pas net een jaar oud en ik borduur al iets langer dan die twee jaar.
Het is alweer twee jaar geleden dat de kinderen geboren werden. Men zegt dat de tijd snel gaat, dat je ervan moet genieten aangezien ze zo groot zijn. Ik dacht vaak dat dat wel mee zou vallen, maar de jaren zijn voorbij gevlogen! Het zijn geen kleine fragiele baby'tjes meer, het zijn al echt een stel peuters! Ze lopen, rennen, klimmen, willen alles zelluf doen en kletsen de oren van je hoofd.
Ik heb geen ervaring met hoe het is om moeder te zijn van een eenling, maar weet wel dat het fantastisch is om de moeder van een tweeling te mogen zijn! Ze zijn zo verschillend in uiterlijk en karakter, maar kunnen niet zonder elkaar. Het is zo ongelofelijk om te zien hoe ze elkaar troosten als de een verdrietig is, hoe makkelijk ze samen kunnen spelen en samen kunnen delen. Hoe ze steun bij elkaar zoeken als er iets spannends gebeurd. En toch, als ze een keer naar de crèche gaan hebben ze hun eigen vriendjes om mee te spelen. Ze moeten alleen wel in dezelfde ruimte blijven, anders is het feest...
Toen ik na mijn verlof weer aan het werk moest had ik het in het begin ontzettend moeilijk met het naar de oppas brengen van de kinderen. Ik heb het beste oppasadres wat er bestaat, maar ze waren nog zo klein... Ik voelde mij schuldig dat ik ze steeds weg moest brengen, maar verwachtte dat het makkelijker zou worden naarmate ze ouder werden, niets is minder waar. Aangezien ik veel in het weekend werk en regelmatig nachtdienst heb kunnen de kinderen niet naar de reguliere opvang, maar ze gaan naar opa en oma of naar hun tante. Zij zijn echt fantastisch! Zij zijn gek op de kinderen, en de kinderen op hen. Ondanks dat opa en oma al midden in de 70 zijn passen ze bijna dagelijks op verschillende kleinkinderen. Elk kleinkind heeft daar dan ook zijn/ haar eigen plekje. Ook bij onvoorziene omstandigheden zoals een dienst die uitloopt, of als ik ziek ben staan ze meteen weer klaar.
De afgelopen paar weken had ik vakantie. We zijn niet weggeweest, maar zijn gewoon lekker rustig als gezin thuis gebleven met zo nu en dan een dagje weg. We hebben ontzettend genoten van de rust! Nu is het 'normale leven' weer begonnen. Morgen mogen de kinderen alweer een nachtje uit logeren... Net samen hun koffertjes ingepakt. Gelukkig vinden zij het niet erg om naar opa en oma te gaan, dat maakt het iets makkelijker voor mama.
Two years
Two years already, I just can't believe it has been two years already!
No, I've only been keeping this blog for little over a year and I have been stitching a little longer than that.
It has been two years since the twins were born. It is said that time goes by fast, that you should enjoy it because it goes by so fast. I didn't believe it at first, but the years have flown by! They are no longer small fragile babies, they have really become toddlers allready! They walk, run, climb, want to do everything by themselfes and talk non stop.
I have no experience with what it is like to be the mother of a single child, but I do know that it is fantastic to be the mother of twins! They are so different in appearance and character, but cannot live without each other. It is so incredible to see how they comfort each other when one of them is sad, how easily they can play together and share together. How they seek support from each other when something exciting happens. And yet, once they go to the day care center, they have their own friends to play with. They just have to stay in the same room, otherwise...
After my leave ended I had to go back to work. In the beginning I found it extremely difficult to take them to the babysitter. I have the best sitters, but they were still so small ... I felt guilty that I had to go away all the time. I expected that it would become easier as they got older, but nothing could be further from the truth. Since I work a lot of weekends and have regular night shifts, the children cannot go to a regular daycare centre, but they go to my parents or my sister. They are really fantastic! They love the children and the children love them. Although my parents are already in their mid-70s, they look after different grandchildren almost every day. Every grandchild has his / her own room there. Even in the event of unforeseen circumstances such as a shift running late, or if I am sick, they are immediately available again.
The last couple of weeks I had vacation. We just stayed at home and had some nice and quiet time as a family. We really enjoyed the peace! Now the 'normal life' has started again. Tomorrow I'll take the children to my parents again for the night... We've just packed their bags together. Fortunately they don't mind going to their grandparents, that makes it a little easier on mom.
Reacties
Een reactie posten